Strefa wiedzy Krakowskiego Panelu Klimatycznego

strefa wiedzy 2_1

Strefa wiedzy Krakowskiego Panelu Klimatycznego

W Strefie Wiedzy znajdą Państwo materiały edukacyjne i informacyjne związane z Krakowskim Panelem Klimatycznym. Zachęcamy do zapoznania się! 

Materiały ze spotkań panelowych

 

Krakowski Panel Klimatyczny.  Spotkanie nr 1 – inauguracyjne i edukacyjne (10.04.2021 r.)

Prezentacja: Kraków wobec zmian klimatu.
Andrzej Łazęcki, Wydział Gospodarki Komunalnej, UMK
Prezentacja: Neutralność klimatyczna Krakowa.

Extinction Rebellion Kraków

Prezentacja: Koło Naukowe Wyzwań Zielonego Ładu
Koło Naukowe Wyzwań Zielonego Ładu, UEK
Prezentacja: Klimat-Energia-Gospodarka Wodna
–nowa „Energia” w mieście
Marek Bogacki, Zastępca Dyrektora KEGW
ds. Energii i Nowych Technologii

Pytania do Urzędu Miasta Krakowa po pierwszym spotkaniu panelowym

Obecnie na obszarze Gminy Miejskiej  Kraków działa „Program rozwoju odnawialnych źródeł energii”, w ramach którego można uzyskać dotacje na instalacje OZE (pompy ciepła, panele fotowoltaiczne i kolektory słoneczne) w budynkach i lokalach mieszkalnych.

Interesująca może się okazać oferta Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie. W ramach wsparcia wspólnoty mieszkaniowe i spółdzielnie mieszkaniowe mają szanse uzyskać preferencyjne oprocentowanych pożyczek na montaż instalacji OZE w tym paneli fotowoltaicznych. Jednocześnie istnieje możliwość umorzenia pożyczonego kapitału zgodnie z obowiązującymi zasadami finansowania zadań ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie. Oferowane pożyczki są wolne od opłat i prowizji. Bank Gospodarstwa Krajowego ułatwia  skorzystanie przez wspólnoty mieszkaniowe i spółdzielnie mieszkaniowe z premii termomodernizacyjnej. Przysługuje ona inwestorowi z tytułu realizacji przedsięwzięcia termomodernizacyjnego i stanowi spłatę zaciągniętego przez niego kredytu Wysokość dofinansowania może wynieść 21% kosztów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w sytuacji dodatkowego montażu mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii.

W ramach oferowanych przez Małopolską Agencję Rozwoju Regionalnego pożyczek można ubiegać się o wsparcie przy montażu instalacji OZE, w tym instalacji fotowoltaicznych. Oferowana pomoc dotyczy pożyczek dla wspólnot mieszkaniowych na remonty lub inwestycje, a także wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych na poprawę efektywności energetycznej budynków z możliwością zastosowania odnawialnych źródeł energii, przy czym w tym przypadku wymagane jest wykonanie audytu energetycznego, na podstawie którego jest weryfikowane m.in. zmniejszenie zapotrzebowania na energię końcową.

Warto dodać, że w przypadku realizacji różnych inwestycji spółdzielnie mieszkaniowe oraz wspólnoty mieszkaniowe mają możliwość skorzystania z realizacji prac w formule ESCO. To model zarządzania energią oparty o przekazanie części kompetencji w tym zakresie do wyspecjalizowanego przedsiębiorstwa – ESCO. W uproszczeniu firma ESCO uczestniczy finansowo w realizacji prac, a jej wynagrodzeniem jest udział w wygenerowanych oszczędnościach.

W Urzędzie Miasta Krakowa, w strukturach Wydziału Strategii, Planowania i Monitorowania Inwestycji, funkcjonuje Referat Funduszy Europejskich, którego podstawowym celem jest skuteczna koordynacja procesu pozyskiwania i wykorzystywania środków unijnych na realizację projektów zarówno inwestycyjnych jak i nieinwestycyjnych, których beneficjentem jest Gmina Miejska Kraków

Obecnie nie ma możliwości dofinansowania budowy nowych budynków energooszczędnych ze środków Unii Europejskiej.

Aktualnie w ramach programów priorytetowych Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej 2021 planowany jest nabór ciągły wniosków do programu Dobra jakość powietrza – Budownictwo Energooszczędne. Część 2) PUSZCZYK – Niskoemisyjne budynki użyteczności publicznej.

Energia geotermalna (energia geotermiczna, geotermia) to  energia cieplna skał, wody i gruntu zgromadzona pod powierzchnią Ziemi. Geotermia dzieli się na głęboką i płytką. Pracujące w Polsce systemy  geotermii głębokiej wykorzystują temperaturę wody 60-90 stopni Celsjusza (Uniejów, Poddębice, Podhale), ale należy zaznaczyć, że instalacje wykorzystujące temperaturę wody około 30 stopni Celsjusza są interesujące pod kątem ekonomicznym i ekologicznym.

Z perspektywy naszego miasta bardzo ważne jest studium przygotowane przez badaczy z Akademii Górniczo-Hutniczej, które dotyczy wykorzystania potencjału geotermii na terenie Krakowa. Obecnie w MPEC SA wdrażany jest program wykorzystania pomp ciepła na cele energetyczne, jako uzupełnienie systemu ciepłowniczego miasta.

W wydawanych decyzjach o ustaleniu warunków zabudowy (WZ), z uwagi na brak odpowiednich przepisów, nie jest możliwe formułowanie warunków nakładających na inwestora obowiązku  korzystania z instalacji fotowoltaicznych. Z tego powodu wymogi w tym zakresie nie są w nich umieszczane.

Z przepisów Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i innych przepisów odrębnych nie wynika możliwość stosowania w decyzjach WZ nakazów instalacji urządzeń fotowoltaicznych dla zabudowy. Przed wydaniem decyzji pozwolenia na budowę organ jest związany art. 35 ustawy prawo budowlane, dlatego sprawdza zgodność projektowanych inwestycji z zapisami obowiązującymi w miejscowych planów lub w decyzji WZ. Jeżeli zapisy tych dokumentów nie zawierają nakazów lub wymogów realizacji instalacji fotowoltaicznych, organ nie ma podstaw do kwestionowania innych rozwiązań projektowych oraz żądania konkretnych technologii.

Wymagania dotyczące  izolacyjności cieplnej budynków i oszczędności energii regulowane są na poziomie krajowym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Zarząd Budynków Komunalnych w Krakowie (ZBK) prowadzi liczne działania w obszarze ochrony klimatu, a zwłaszcza w kwestii poprawy efektywności energetycznej zarządzanych  budynków. W ostatnich latach przeprowadzono m.in. termomodernizację 33 budynków przychodni zdrowia. Kwestie te zostały obszernie omówione podczas drugiego spotkania Krakowskiego Panelu Klimatycznego.

Przy realizacji projektów w zakresie poprawy wydajności energetycznej budynków ZBK współpracuje z krakowskimi uczelniami oraz specjalistycznymi firmami oferującymi nowoczesne technologie w zakresie oszczędności energii. Deklaruje także gotowość podjęcia rozmów z każdą organizacją NGO, posiadającą odpowiednie zaplecze merytoryczne, która zgłosi zainteresowanie taką współpracą. Wybór wykonawców i ekspertów jest zawsze uzależniony od ich wiedzy i doświadczenia niezbędnego do należytego wykonania projektu.

Miejskie Centrum Obsługi Oświaty w Krakowie (MCOO) także prowadzi działania w obszarze
ochrony klimatu i neutralności klimatycznej,  zwłaszcza w obszarze poprawy efektywności energetycznej budynków oświatowych. W latach 2004–2020 przeprowadzono m.in. termomodernizację  111 obiektów.

Pracownicy ZBK i MCOO posiadają wymaganą wiedzę i kwalifikacje branżowe. Mają także świadomość skutków zmian klimatycznych oraz konieczności podejmowania szybkich a zarazem skutecznych działań, co wpływa na ich wysoką motywację do wykonywania codziennych obowiązków.

Pytanie jest złożone i wymaga poruszenia kilku kwestii.

Strategia Rozwoju Krakowa

Działania podejmowane obecnie przez Miasto opierają się na Strategii Rozwoju Krakowa „Tu chcę żyć. Kraków 2030”. Wyznaczono w niej podstawowe kierunki rozwoju społeczno-gospodarczego, dlatego jest ona kluczowa w wielu aspektach. Dokument jest efektem partycypacyjnego procesu, który rozpoczął się w 2013 roku. W pracach nad nim uczestniczyli przedstawiciele i przedstawicielki społeczności Krakowa, w tym m.in.: aktywiści, naukowcy, przedsiębiorcy, eksperci. Podczas debat, warsztatów, konferencji, hackathonu czy za pomocą ankiety internetowej dzielili się oni swoimi pomysłami na poprawę funkcjonowania miasta. Istotnym elementem realizacji tej strategii jest proces sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w Krakowie, które stanowią prawo miejscowe i określają przeznaczenie nieruchomości oraz czy dany teren może być zabudowany i w jaki sposób. W strategii wskazano również tereny zieleni, tereny rolnicze, które nie mogą być zabudowywane. By ograniczyć możliwość zabudowy części Krakowa w sprzeczności z wyznaczoną polityką miasta konieczne jest objęcie jak największej jego części miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Od 11 marca 2021 roku obowiązuje 218 planów miejscowych (69,5% powierzchni Krakowa). Od 7 kwietnia 2021 roku na wejście w życie oczekują 3 plany, a sporządzanych jest 66 planów miejscowych.

Korytarze przewietrzania miasta

Wspomniane „przewietrzanie”, które ma przyczyniać się do obniżenia stężeń niepożądanych substancji jest nierozerwalnie związane z sytuacją atmosferyczną oraz ukształtowaniem terenu. Należy jednak dążyć do zwiększenia obszarów zieleni ochronnej w miastach zapewniającej wymianę powietrza w obszarach gęstej zabudowy, np. wprowadzanie gatunków drzew i krzewów mających właściwości poprawiające jakość powietrza, wychwytujące zanieczyszczenia pyłowe. Do roślin takich należą między innymi: wierzbowate, klonowate, oliwkowate oraz różowate. Istotne jest zwiększanie powierzchni zielonej infrastruktury miejskiej stanowiącej naturalną barierę i ochronę przed zanieczyszczeniem powietrza. Do elementów takiej infrastruktury należą: place miejskie, tarasy, dziedzińce i patia, których powierzchnia biologicznie czynna przekracza powierzchnię utwardzoną, tereny zielone, porośnięte zielenią dachy, mury czy ekrany akustyczne. W odniesieniu do błękitno-zielone infrastruktury warto również dodać, że zgodnie z informacją Zarządu Zieleni Miejskiej w Krakowie żaden z parków nie zmienił swojego przeznaczenia.

Warunki zabudowy

Pozwolenie na budowę wydaje się na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do terenu – w obowiązującym porządku prawnym każdy ma prawo do zagospodarowania własnego terenu pod warunkiem, że planowana inwestycja jest zgodna z  warunkami zabudowy (określonymi w planie miejscowym bądź w decyzji o warunkach zabudowy) oraz spełnia przepisy techniczno-budowlane. Przed wydaniem decyzji pozwolenia na budowę organ każdorazowo sprawdza spełnienie wszelkich uwarunkowań dotyczących inwestycji. Jeżeli projektowana inwestycja jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa,  organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę zobowiązany jest  do wydania takiej decyzji. Za  prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa zaprojektowanie obiektu, odpowiada w pełni projektant inwestycji.

Retencja w obszarze miejskim

Nie da się odwrócić postępującego procesu urbanizacji miasta. Podejmowanie działań związanych z przywróceniem utraconej retencji w obszarze miejskim jest zadaniem niezwykle istotnym, nie tylko z powodu wzrastającego uszczelnienia powierzchni terenu, tym samym zmniejszenia powierzchni czynnych, ale również ze względu na konieczność adaptacji miasta do zmieniającego się klimatu, poprawy warunków życia mieszkańców oraz przeciwdziałania skutkom suszy. Jednostka miejska Klimat-Energia-Gospodarka Wodna wykonuje zadania z tego zakresu, m.in. prowadzi inwestycje o zasięgu miejskim, które wspierają retencjonowanie wód opadowych i roztopowych. Opiniuje także inwestycje obce. Działania te mają ułatwiać zatrzymanie wody w miejscu opadu oraz wspierać błękitno-zieloną infrastrukturę w naszym mieście.

24 stycznia 2018 roku Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzania „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa”. Jest to dokument określający podstawową politykę przestrzenną miasta. Jeżeli planowana zabudowa, zgodnie z zapisami wspomnianego wyżej studium znajduje się w korytarzu przewietrzania miasta, to według programu ochrony powietrza przyjętego uchwałą nr XXXI1/451/17 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 23 stycznia 2017 roku w sprawie zmiany uchwały Nr XXXIX/612/09 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie „Programu ochrony powietrza dla województwa małopolskiego” (zmienionej uchwałą nr VI/70/11 z dnia 28 lutego 2011 r. oraz uchwałą nr XLI1/662/13 z dnia 30 września 2013 r.) obowiązkiem Prezydenta Miasta Krakowa jest uwzględnianie w planach zagospodarowania przestrzennego stosownych zapisów.

Należy jednak zaznaczyć, że określony – ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i rozporządzeniem wykonawczym z dnia 26 sierpnia 2003 r. – tryb podejmowania i wymagania dla decyzji o ustaleniu warunków zabudowy w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego jest skomplikowany i sformalizowany. W wielu lokalizacjach dokładna i systematyczna realizacja wszystkich wymagań określonych obowiązującymi przepisami w sprawie ustalania warunków zabudowy prowadzi do wydania decyzji kończącej postępowanie, która choć jest zgodna z obowiązującymi przepisami, nie musi odpowiadać przyjętej przez gminę polityce przestrzennej w zakresie wykorzystania przestrzeni lub oczekiwaniom mieszkańców w tym zakresie. Pomimo wskazanych powyżej wytycznych, w wielu przypadkach brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji o odmowie ustalenia warunków zabudowy lub wprowadzenia do jej treści odpowiednich zapisów ograniczających zakres ingerencji w środowisko, poprzez wycinkę drzew, zabudowę korytarzy przewietrzenia, ograniczenia terenów powierzchni biologicznie czynnej, a tym samym zmniejszenia naturalnego retencjonowania wód opadowych. Wydanie decyzji pozytywnej zależne jest jedynie od stwierdzenia, że inwestycja pozostaje w zgodzie z przepisami ustawy i z unormowaniami przewidzianymi w przepisach szczególnych oraz czyni zadość warunkom formalnym. Taki tryb działania wynika wprost z regulacji art. 56 w związku z art. 64 ust 2 ustawy o planowaniu przestrzennym. W praktyce powoduje to, że decyzja o warunkach zabudowy jest decyzją związaną.

W przypadku inwestycji realizowanych na podstawie decyzji lokalizacyjnych, w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, brak jest podstaw  prawnych do wprowadzania w ich treść warunków i ograniczeń nie wynikających z obowiązujących przepisów prawa materialnego. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, odmowa ustalenia warunków zabudowy musi opierać się na wyraźnej sprzeczności zamierzenia inwestycyjnego z przepisem nakładającym konkretne ograniczenia. W omawianym przypadku istotna jest również zasada wolności zagospodarowania, w tym wolność zabudowy – art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wynika z niej, że każdy ma prawo w granicach określonych w ustawach do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w prawie miejscowym lub decyzji o warunkach zabudowy, jeżeli nie narusza prawem chronionego interesu publicznego lub osób trzecich. Uprawniony do nieruchomości może zatem zagospodarować ją dowolnie w zakresie obowiązującego prawodawstwa. Wydział Architektury i Urbanistyki wydając decyzje pozwolenia na budowę bada każdorazowo zgodność projektowanego sposobu odprowadzenia wód opadowych stosownie do zapisów obowiązujących miejscowych planów, lub ustaleń decyzji warunków zabudowy (dalej WZ). Podobnie sprawdza zapewnienie powierzchni biologicznie czynnej wedle wskazanych wytycznych zapisów planów lub decyzji WZ i wykonuje zadania, które z nich wynikają. Postępowanie w sprawie wydania decyzji pozwolenia na budowę jest za każdym razem inicjowane złożeniem wniosku przez inwestora. Organ prowadząc postępowanie jest związany przepisami prawa, szczególnie treścią art. 35 ustawy Prawo budowlane, zgodnie z którym weryfikuje zgodność projektowanych inwestycji z zapisami miejscowych planów (lub decyzji WZ) oraz posiadanych przez inwestora uzgodnień i decyzji innych organów, jak również z obowiązującymi przepisami prawa. Decyzje pozwolenia na budowę wydaje, zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlanego, organ administracji architektoniczno-budowlanej, którą w przypadku miasta Krakowa stanowi Prezydent Miasta Krakowa – Wydział Architektury i Urbanistyki.

Oceny takie opierają się na obrazach satelitarnych i lotniczych. Obecnie stosowane technologie analizy dają możliwość szczegółowego określenia i sklasyfikowania sposobu użytkowania terenu – charakter zabudowy, rodzaj występującej roślinności, wody i tym podobne.  W zależności od przyjętych kryteriów oceny tego typu rankingów Kraków może uzyskiwać bardzo wysokie i obiektywne oceny. Wyniki tych rankingów są zbieżne z opracowaniem przygotowanym w miejskim projekcie.  Warto także spojrzeć do „Atlasu pokrycia terenu i powierzchni Krakowa”.

Trawniki, które nie są wykorzystywane rekreacyjnie mogą być rzadziej koszone, a częstotliwość koszenia powinna być dostosowana do roślinności tworzącej taki trawnik. W niektórych przypadkach może wystarczyć jedno koszenie w roku w drugiej połowie lata, po przekwitnieniu,  gdy u większości roślin zielona część nadziemna zaczyna zasychać. Tego typu utrzymanie można zaobserwować na terenie Błoń Krakowskich na obszarze wyznaczonej kwatery (1/5 powierzchni błoń koszona raz w roku). Przy koszeniu, poza uwzględnianiem walorów użytkowych danego trawnika (możliwość przejścia, również przy chodnikach i drogach, spacerowania, innej rekreacji), należy również uwzględnić potrzeby osób uczulonych na alergeny pyłki traw. W związku z tym zaleca się częstsze koszenie w miejscach gdzie przebywają dzieci – przy placach zabaw, szkołach, żłobkach i przedszkolach. Trawniki, które nie będą koszone, będą podlegały sukcesji i przekształcą się w inne zbiorowiska roślinne.   

W planach budowy Szkoły Podstawowej na os. Złocień w Krakowie założono kilka innowacyjnych rozwiązań. Zostały uwzględnione dwa miejsca na boiska, zarówno terenowe, jak i na dachu. Projektowany jest zbiornik retencyjny na deszczówkę, ponieważ nie ma możliwości stworzenia ogrodów deszczowych z uwagi na ograniczenia terenowe. W projekcie przewiduje się zamontowanie na dachu paneli fotowoltaicznych, które będą służyły zasilaniu części instalacji elektrycznych w budynku. Uwzględniono również jedną stację ładowania pojazdów elektrycznych.

Zgodnie z normami wymagane jest, aby 20 procent stanowiła powierzchnia biologicznie czynna. W przypadku omawianego budynku będzie to 23,30 procent.

 

Krakowski Panel Klimatyczny.  Spotkanie nr 2 – edukacyjne (17.04.2021 r.)

Prezentacja: Miasto 15-minutowe i obywatelskie farmy solarne

Bartłomiej Schmidt, Stowarzyszenie Lepsze Miasto

Prezentacja: Rola i znaczenie krakowskiej
elektrociepłowni w dążeniu
do niskoemisyjności miasta

Grzegorz Żebrowski, PGE Energia Ciepła

Prezentacja: Jak możemy ratować klimat siebie?

prof.‌ ‌dr‌ ‌hab.‌ ‌inż.‌ ‌Piotr‌ ‌Kleczkowski‌ , AGH

Prezentacja: Miasto 15-minutowe i obywatelskie farmy solarne

Bartłomiej Schmidt, Stowarzyszenie Lepsze Miasto

Prezentacja: Pompy Ciepła

Paweł Lachman, Polska Organizacja Rozwoju Technologii Pomp Ciepła

Prezentacja: Krakowski Holding Komunalny

Janusz Mazur, Krakowski Holding Komunalny S.A.

Prezentacja: Oświetlenie uliczne miasta Krakowa

Piotr Nowak, Zarząd Dróg Miasta Krakowa

Prezentacja: Energetyka obywatelska (prosumencka) w mieście

Zuzanna Stasiak, Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć

Pytania do Urzędu Miasta Krakowa po drugim spotkaniu panelowym

Elektromobilność

Stacje ładowania, które zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 11 stycznia 2018r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110), spełniają wymogi ogólnodostępności, na terenie Gminy Miejskiej Kraków są budowane na zasadzie komercyjnej przez podmioty prywatne. Stacje ładowania prywatnych operatorów (np. Orlen, GreenWay) wyposażone są w 3 rodzaje wtyczek (CHAdeMO, Typ 2, CCS Combo 2).

Gmina Miejska Kraków również podejmuje współpracę z podmiotami zewnętrznymi w zakresie budowy stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Podpisano porozumienia z dwoma firmami (Smart City Polska oraz Go+EAuto), które zobowiązały się do stworzenia na terenie miasta między innymi sieci stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Urządzenia te także funkcjonują na zasadzie komercyjnej. Stacje Go+EAuto wyposażone są w złącza CHAdeMO, Typ 2 (Mennekes) oraz CCS Combo 2. Stacje Smart City Polska wyposażone będą w złącza Typ2 (Mennekes).

Jednocześnie stacje ładowania, których właścicielem jest Gmina Miejska Kraków, znajdują się wyłącznie na parkingach Park + Ride. Urządzenia te wyposażone są tylko w złącza Typ2.

Czy jest możliwość ustawowego ujednolicenia płacenia za ładowanie kartą płatniczą, sposobu naliczania kosztu za moc pobraną, a nie tak jak teraz przez tysiąc różnych aplikacji czy pinezek do wystartowania ładowarki (tak aby funkcjonowało to podobnie do stacji paliw)?

Pytanie należy kierować do Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Zgodnie z obecnymi zapisami Ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110) „dostawca usługi ładowania nie może uzależniać świadczenia usługi ładowania od uprzedniego zawarcia przez użytkownika pojazdu elektrycznego lub pojazdu hybrydowego umowy w formie pisemnej, w postaci papierowej lub elektronicznej”. Jednocześnie zgodnie z planowaną nowelizacją przedmiotowej ustawy, dostawca usługi ładowania świadczy usługę ładowania, obejmującą między innymi: „zapewnienie możliwości korzystania z infrastruktury stacji ładowania, na potrzeby ładowania, w tym na potrzeby rejestracji użytkownika pojazdu elektrycznego lub pojazdu hybrydowego, autoryzacji sesji ładowania, prowadzenia ewidencji informacji o sesji ładowania, udostępnienia informacji o sesji ładowania użytkownikowi, naliczania i pobierania płatności, wystawiania dokumentów sprzedaży oraz obsługi zgłoszeń i reklamacji”.

Z przyczyn technicznych nie ma takiej możliwości (brak wystarczającej mocy na potrzeby ładowania oraz brak stałego napięcia w sieci 24 godziny na dobę).

Wykorzystując latarnie uliczne do zasilania samochodów elektrycznych w pierwszej kolejności należałoby zmodernizować latarnie z zasilania opartego o zegar załączający poszczególne obwody zasilanie w czasie nocnym, na sterowanie cyfrowe. Latarnie uliczne w praktyce podpięte są do jednej listwy zasilającej wyposażonej we włącznik, który uruchamiany jest przez specjalny zegar tylko w okresie nocnym. W ciągu dnia latarnie pozbawione są zasilania, więc nie mogą być wykorzystane do ładowania pojazdów elektrycznych. Kolejnym problemem ładowania samochodów z latarni elektrycznych jest odpowiedni system bilingowy obciążający poszczególnych właścicieli pojazdów elektrycznych za dostarczoną do ich pojazdów energię. Teoretycznie w latarniach ulicznych można by zamontować dowolne z wcześniej wymienionych gniazdek elektrycznych (Type 2, typu E/F, IEC 60309) i umożliwić pozornie bezpłatne ładowanie pojazdu elektrycznego, co w praktyce odbywałoby się na koszt lokalnego samorządu, ponoszącego koszty oświetlenia ulicznego. Z uwagi na fakt, iż typ 2 wtyczek umożliwia dwukierunkową komunikację między pojazdem a ładowarką (w tym m.in. identyfikację pojazdu), możliwym jest wyposażenie latarni ulicznych w system inteligentnego licznika energii, który identyfikował by pojazd, mierzył zatankowaną energię elektryczną oraz przekazywał te informacje do systemu centralnego. Jednak podstawowym problemem ww. inteligentnego licznika jest jego koszt oraz wymiary umożliwiające umieszczenie go w obudowie latarni.

OZE

Obecnie, zarówno na poziomie aktów prawa miejscowego, jak również na poziomie ogólnokrajowych przepisów techniczno-budowlanych, nie ma wymogu stosowania instalacji fotowoltaicznych w żadnej z kategorii budynków.  Gmina Miejska Kraków może wprowadzić obowiązek budowy instalacji urządzeń fotowoltaicznych jedynie na budynkach, które są jej własnością. Gmina nie może nakazać tego innym podmiotom.

Montaż instalacji fotowoltaicznej zależy od zarządców budynków. MPEC instaluje PV jedynie  na obiektach własnych, ewentualnie w uzgodnienie z Zarządem Budynków Komunalnych w ramach instalacji pilotażowych OZE.

MPEC kupuje ciepło z elektrociepłowni w Łęgu (PGE) opalanej węglem, z elektrociepłowni w Skawinie (CEZ) opalanej węglem oraz ze spalarni odpadów (KHK). Jedynymi źródłami własnymi są kotłownie gazowe, ale ich łączna moc nie przekracza 12 MW.

Jest rozważanych kilka lokalizacji pod budowę farmy fotowoltaicznej na terenie Nowej Huty. Aktualnie są badane uwarunkowania prawne, środowiskowe, techniczne i ekonomiczne każdej z nich.

MPEC, poza nielicznymi własnymi lokalnymi źródłami ciepła w postaci kotłowni gazowych, jest dystrybutorem ciepła, które musi zakupić w elektrociepłowni.

Odbierane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółka z o. o. w Krakowie zużyte akumulatory litowo-jonowe z samochodów elektrycznych są przekazywane do utylizacji specjalistycznym firmom, które realizują obowiązki producentów i importerów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, co wynika z Ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Przykładem takiej firmy jest REMONDIS Electrorecycling Sp. z o.o. Jak wynika z doniesień w mediach, w Polsce ma powstać zakład recyklingu baterii samochodowych, który będzie obsługiwany przez firmę Elemental Holding SA. Projekt sfinansuje m. in. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, a sama technologia otrzymała dofinansowanie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz Komisji Europejskiej.

Obecnie trwa weryfikacja działek, na których Gmina Miejska Kraków mogłaby zbudować farmę fotowoltaiczną. Wymaga to przeprowadzenia, szeregu analiz, uzgodnień oraz dokonania zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Możliwe lokalizacje są określone w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa i w MPZP.

W 2020 roku 71 % wyprodukowanej w ZTPO energii elektrycznej wyprowadzane było przez stację GPZ Wanda do systemu elektroenergetycznego a pozostałe 29 % zużywane na potrzeby własne ZTPO.

Natomiast 99 % ciepła wyprowadzano do miejskiego systemu ciepłowniczego (MPEC SA w Krakowie), co stanowi około 10 % całkowitego udziału w tym systemie. Pozostały 1 % wytworzonego ciepła zużywane jest na potrzeby własne ZTPO.

Obecnie instalacje pilotażowe, w celach prowadzenia prac badawczo-rozwojowych w ramach różnych technologii, są montowane w obiektach własnych Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej lub w obiektach zarządzanych przez Zarząd Budynków Komunalnych. W grudniu 2020 roku w Urzędzie Regulacji Energetyki został złożony wniosek o wydanie koncesji na produkcje i sprzedaż ciepła z OZE. Po jej udzieleniu będzie możliwe zaoferowanie takiej usługi na zasadach komercyjnych.

Dobór optymalnego rozwiązania technicznego dla każdej instalacji fotowoltaicznej, odbywa się zawsze w oparciu wiele kryteriów. Analiza jest wykonywana na etapie projektowania instalacji i uwzględnia efektywność ekonomiczną, energetyczną, środowiskową oraz uwarunkowania techniczne.

Projekt RESHeat w ramach którego planowany jest montaż trakerów z panelami fotowoltaicznymi jest projektem o charakterze badawczym i jednym z jego celów jest wypróbowanie i przebadanie różnych rozwiązań tak, aby można było ocenić ich realną efektywność zarówno ekologiczną jak i ekonomiczną. W ramach ww. projektu również cała połać dachu budynku od strony południowej będzie przeznaczona na montaż paneli fotowoltaicznych.

Budowa instalacji wytwarzania wodoru jest bardzo złożonym przedsięwzięciem.
KHK SA jest na etapie przygotowania koncepcji technicznej, która ma wskazać optymalną technologię, konieczne nakłady i koszty eksploatacji. Kolejnym etapem będzie opracowanie studium wykonalności dla tego projektu. Jeżeli wskaże ono na opłacalność tej inwestycji dla KHK SA i Gminy Miejskiej Kraków, zostaną podjęte kolejne kroki, w tym między innymi zawarcie porozumień z odbiorcami wodoru (byłby on wykorzystywany głównie w komunikacji i transporcie miejskim). Uwzględniając czas na pozyskanie źródeł finansowania, w tym bezzwrotnego z funduszy europejskich dla tego projektu, przeprowadzenie dużego przetargu, projektowanie, dostawy urządzeń, budowę i rozruch instalacji przewidujemy, że instalacja (jeżeli będzie korzystnym rozwiązaniem) mogłaby zacząć działać w obecnej perspektywie finansowej UE.

Aktualnie wystartował projekt dotyczący budowy zbiorników na wodę deszczową przy  budynkach pozostających w zarządzie ZBK. Przewiduje on budowę zbiornika podziemnego, z którego  woda będzie mogła być wykorzystywana do nawadniania terenów zielonych.

Ograniczenie zużycia energii, poprawa wydajności

Istniejące oświetlenie we wskazanej lokalizacji jest oparte na sodowych źródłach światła i nie posiada takiej funkcjonalności. Aby było możliwe zmienianie intensywności oświetlenia potrzebna jest wymiana istniejących opraw oświetleniowych na nowoczesne typu LED wraz z systemem ich sterowania.

Polskie przepisy prawa przewidują kilka możliwości ograniczenia wykorzystania samochodów w centrum miasta. W Krakowie, zaczynając od Rynku Głównego, wdrożono następujące rozwiązania:

  • wyłączenie drogi z eksploatacji

Rozwiązanie zastosowane na tarczy Rynku Głównego polegające na usunięciu, dzięki uchwale Rady Miasta Krakowa, statusu drogi publicznej celem wyłączenia jej z eksploatacji. W praktyce jezdnia staje się wtedy drogą wewnętrzną, zarządzaną przez właściciela terenu, a nie przez organ zarządzający ruchem na drogach publicznych, np. Wydział Miejskiego Inżyniera Ruchu czy GDDKiA.

  • Strefę Zamieszkania

Polega na wprowadzeniu przez organ zarządzający specjalnej organizacji ruchu w formie oznakowania D-40. Wewnątrz ww. strefy pieszy ma pierwszeństwo nad poruszającymi się pojazdami, może przekraczać jezdnię w dowolnym miejscu (nie wyznacza się przejść dla pieszych), natomiast ruch pojazdów jest ustawowo ograniczony do 20km/h, a postój możliwy tylko w wyznaczonych miejscach. Takie rozwiązanie stosuje się głównie wewnątrz osiedli czy w miejscach o dużym ruchu pieszym – w Krakowie np. wnętrze Plant jest Strefą Zamieszkania.

  • Strefę Ograniczonej Prędkości

Polega na wprowadzeniu przez organ zarządzający specjalnej organizacji ruchu w formie oznakowania B-43. Wewnątrz strefy prowadzący może poruszać się z ograniczoną prędkością do np. 30 lub 40 km/h. Rozwiązania takie najczęściej stosuje się wewnątrz kwartałów zabudowy, poza głównymi drogami.

  • ograniczenie tonażu pojazdów

Polega na wprowadzeniu przez organ zarządzający specjalnej organizacji ruchu w formie oznakowania B-18/B-19. Wewnątrz strefy poruszać mogą się jedynie pojazdy do pewnej wagi, a ruch pojazdów cięższych jest zakazany. Rozwiązanie najczęściej stosuje się wewnątrz kwartałów zabudowy, poza głównymi drogami.

  • Strefę Ograniczonego Ruchu

Polega na wprowadzeniu przez organ zarządzający ruchem specjalnej organizacji w formie oznakowania B-1. Wewnątrz strefy poruszać mogą się jedynie ograniczone grupy pojazdów, np. mieszkańcy czy służby komunalne. Przykładem ww. strefy jest SOR Stare Miasto lub SOR Kazimierz.

  • Strefę Płatnego Parkowania i Śródmiejską Strefę Płatnego Parkowania

Rozwiązanie polegające na przyjęciu przez Radę Miasta Krakowa uchwały o wprowadzeniu SPP lub ŚSPP oraz potwierdzenie jej specjalną organizacją ruchu w formie oznakowania D-44. Wewnątrz strefy ruch pojazdów jest dozwolony, jednak postój wiąże się z opłatą. Ma to na celu zwiększenie rotacji parkujących pojazdów oraz realizację lokalnej polityki transportowej. W Krakowie jest wprowadzony Obszar Płatnego Parkowania, który może zawierać w sobie SPP i ŚSPP, a aktualnie wszystkie podstrefy są traktowane jako ŚSPP.

  • Strefę Czystego Transportu

Rozwiązanie polegające na przyjęciu przez Radę Miasta Krakowa uchwały o wprowadzeniu SCT (w Krakowie był to Kazimierz) oraz potwierdzone przez organ zarządzający ruchem specjalną organizacją w formie oznakowania D-54. Wewnątrz strefy ruch dozwolony jest jedynie dla pojazdów elektrycznych oraz mieszkańców (niezależnie od sposobu napędzania pojazdu). W związku z mniejszą emisją zanieczyszczeń ma to korzystny wpływ na zdrowie ludzi oraz środowisko. Taki projekt był testowany w Krakowie – jako jedynym mieście w Polsce – jednak nie spotkał się to z aprobatą mieszkańców.

Na zachodzie stosuje się również inne rozwiązania, które aktualnie nie są dostępne w polskim porządku prawnym:

  • opłata kongestycyjna
    Jest stosowana np. w Londynie. Wiąże się z obowiązkiem wniesienia opłaty za wjazd do wybranych części miasta, tj. za sam fakt wjazdu i poruszania się po danej strefie.
  • Strefy Ograniczonej Emisji

To liberalna wersja Strefy Czystego Transportu, pozwalająca poruszać się pojazdom spełniającym odpowiednie normy emisji spalin, np. samochodom benzynowym powyżej normy Euro 4.

Na terenie Miasta Krakowa trwa sukcesywna wymiana starych lamp oświetleniowych opartych na sodowych źródłach światła na nowoczesne typu LED. Obecnie do wymiany pozostało ok. 50 tysięcy sztuk opraw.

Tak, jednak z przyczyn funkcjonalnych na terenie Miasta Krakowa nie ma możliwości zastosowania takiego rozwiązania na masową skalę.

Zanieczyszczenie światłem (świetlne, ang. light pollution) polega na zaburzeniu nocnego środowiska naturalnego poprzez stosowanie sztucznego oświetlenia zewnętrznego. Jest to problem, który może wpływać m.in. na cykl biologiczny organizmów żywych. Wyróżniamy kilka rodzajów zanieczyszczenia światłem:

  • łuna miejskiego nieba (sztuczny brzask, smog świetlny) – łuna światła na niebie na terenie zurbanizowanym, która jest sumą sztucznego światła odbitego od powierzchni oświetlanych lub emitowanego wprost w niebo a następnie rozproszonego w atmosferze ziemskiej;
  • światło niepożądane (zabłąkane) – światło źle ustawione, padające w nieodpowiednie miejsca, np. w okna mieszkań;
  • blask (oślepienie, przewymiarowanie światła) – nadmierna jasność, powodująca wizualny dyskomfort. Może powodować zaburzenia widzenia, chwilowe oślepienie, sprzyjające wypadkom drogowym. Zjawisko to nazywane jest również olśnieniem;
  • zakłócenia świetlne (symfonia świateł) – nagromadzenie źródeł światła, zwykle znajdujące się w nadmiernie oświetlonych obszarach miast, charakteryzujące się dużą jasnością.

(Przykład rozwiązania: https://www.youtube.com/watch?v=rKaEhBjt1ls)
Z przyczyn technicznych nie ma takiej możliwości. Brakuje wystarczającej mocy do ładowania i stałego napięcia w sieci 24 godziny na dobę.

Mieszkańcy Krakowa, przez lata mieli możliwość uzyskania dotacji na zmianę systemu ogrzewania, w ramach Programu Ograniczania Niskiej Emisji dla Miasta Krakowa. Jednocześnie w celu ochrony zdrowia mieszkańców oraz ograniczenia negatywnego oddziaływania zanieczyszczeń na środowisko, Sejmik Województwa Małopolskiego przyjął Uchwałę Nr XVIII/243/16 z dnia 15 stycznia 2016 r. w sprawie wprowadzenia na obszarze Gminy Miejskiej Kraków ograniczeń w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw. Wdrożenie rygorystycznych przepisów, było spowodowane występującymi na obszarze Krakowa przekroczeniami dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń powietrza. W ramach uchwały dopuszczono stosowanie takich rodzajów paliw jak gaz i lekki olej opałowy. Przez ogrzewanie proekologiczne należy rozumieć ogrzewanie sprzyjające ochronie środowiska. Dlatego dostosowanie się do przepisów obowiązującej uchwały Sejmiku Województwa Małopolskiego, przyjętej w celu poprawy jakości powietrza i stosowanie dozwolonych w niej paliw, można potraktować jako stosowanie rozwiązań proekologicznych. W przypadku ogrzewania elektrycznego należy zauważyć, że normy dotyczące emisji zanieczyszczeń i stosowane rozwiązania techniczne jakie muszą być spełnione podczas takiej produkcji, podlegają rygorystycznym standardom oraz dokładnemu monitoringowi. Istnieje także możliwość montażu ogrzewania elektrycznego wraz z instalacją fotowoltaiczną.

 

Krakowski Panel Klimatyczny.  Spotkanie nr 3 – edukacyjne (24.04.2021 r.)

Pytania do Urzędu Miasta Krakowa po trzecim spotkaniu panelowym

Geotermia i fotowoltaika

Wszelkie działania związane z pozyskaniem energii zawartej w wodzie geotermalnej muszą być realizowane w zgodzie z prawem ochrony środowiska oraz wymogami prawa geologicznego i górniczego. Geotermia nie zaburza warunków środowiskowych. Jeżeli instalacja eksploatowana jest prawidłowo, to schłodzona woda jest ponownie ogrzewana przez górotwór. Poza tym zatłaczanie wody pomaga w utrzymaniu ciśnienia w złożu, przez co można pompować ją nadal po jej ogrzaniu.

Obecnie szacunkowy koszt instalacji PV wynosi ok 4000 – 5000 zł za 1 kWp, ale kwoty te zależą od zastosowanych elementów i rozwiązań technicznych.

Tego typu odnawialne źródła energii nie są rekomendowane dla Krakowa ze względu na bardzo słabe warunki anemologiczne, środowiskowe i przestrzenne (duży zakres strefy oddziaływania turbin wiatrowych) oraz zaburzenie krajobrazu.

Nie ma możliwości wykonania uniwersalnej kalkulacji korzyści wynikających z montażu paneli fotowoltaicznych na dachu lub gruncie. Wynika to z dużej liczby zmiennych, które wpłynęłyby na jej ostateczny wynik. Za wyborem paneli fotowoltaicznych przemawia kilka argumentów:

  • panele fotowoltaiczne wysokiej jakości mogą pracować, zachowując ok. 90% sprawności przez nawet 25-30 lat,
  • istnieją technologie, które pozwalają odzyskać zdecydowaną większość (ponad 90%) surowców wykorzystanych do produkcji paneli fotowoltaicznych,
  • zgodnie z przepisami prawa panele fotowoltaiczne podlegają selektywnej zbiórce i muszą zostać przekazane do wyspecjalizowanego zakładu, który zajmie się ich recyklingiem,
  • niektórzy wytwórcy paneli fotowoltaicznych dają gwarancję ich odbioru i utylizacji, gdy wyroby się zużyją; jednak trzeba mieć świadomość, że tak czy inaczej koszt tych działań ostatecznie spada na właściciela instalacji – czy to w momencie zakupu paneli, czy to przy oddawaniu ich do zakładu recyklingowego,
  • w Polsce funkcjonują już zakłady recyklingowe, które oferują utylizację paneli fotowoltaicznych,
  • koszt utylizacji paneli fotowoltaicznych jest uzależniony – podobnie jak w przypadku innych elektroodpadów – od masy oddawanych elementów. Stawka jest naliczana za każdy kilogram i wynosi średnio 1,5 zł/kg panelu fotowoltaicznego w przypadku dowiezienia paneli do punktu zbiórki przez klienta. Możliwe jest również odebranie tych odpadów bezpośrednio z posesji. Wówczas do kosztu utylizacji należy doliczyć najczęściej opłatę za dojazd. Typowa stawka to 2,5 zł/km (źródło: https://www.brewa.pl/strefa-wiedzy/utylizacja-paneli-fotowoltaicznych.html),
  • szacunkowe koszty utylizacji paneli fotowoltaicznych dla mocy wynoszą: 4 kW – ok. 300-400 zł netto, 7 kW – ok. 500-600 zł netto,10 kW – ok. 800-850 zł netto. Stawki są szacunkowe, ponieważ wiele zależy od tego, jakie panele zostały wykorzystane i ile trzeba ich było zastosować. Na przykład panele monokrystaliczne produkują więcej prądu niż polikrystaliczne o takiej samej powierzchni, dlatego instalacja 10 kW z pierwszego typu komponentów będzie ważyła mniej, więc jej utylizacja będzie tańsza,

Koszt przeglądu zależy od zastosowanej technologii użytych materiałów i rozwiązań technicznych, a także od wielkości instalacji PV oraz firmy odpowiedzialnej za wykonanie przeglądu. Stąd jest bardzo trudny do jednoznacznego oszacowania. W przypadku małych mocy koszt jednostkowy przypadający na 1 Wat zainstalowanej mocy będzie największy. Generalnie w przypadku małych instalacji koszt wizyty technika w niewielkim stopniu zależy od mocy instalacji. Panele fotowoltaiczne oraz inwertery zazwyczaj objęte są długimi gwarancjami producenta i jeżeli nie zostaną zastosowane podejrzanie tanie rozwiązania niewiadomego pochodzenia oraz nie zostaną popełnione błędy projektowe czy wykonawcze wymiany urządzeń w przypadku fotowoltaiki zdarzają się rzadko i będą występować dopiero po wielu latach eksploatacji. Odnosząc koszty eksploatacyjne do wartości instalacji w przypadku najmniejszych mocy 1,5 kWp należy założyć, że średnioroczne koszty eksploatacyjne (uwzględniające już przyszłe naprawy) będą wynosić 10-15% wartości instalacji. W przypadku instalacji o mocy 5-10 kWp koszty te spadają do zaledwie 3-4%, a w instalacji 100-1000 kWp koszty eksploatacyjne mogą zostać zredukowana do 1-2% wartości instalacji.

Mieszkańcy Krakowa mogą bez dodatkowych opłat pozostawiać zużyte rowery w Punktach Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych, gdzie są one demontowane, a odzyskane surowce wtórne są kierowane do recyklingu. Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania w Krakowie zajmuje się na bieżąco likwidowaniem dzikich wysypisk na terenie Gminy Miejskiej Kraków. Jednak wyeksploatowane samochody, jak również części samochodowe, nie są odpadami komunalnymi i gmina nie odpowiada za ich odbiór ani utylizację. Sprawę tę reguluje Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. 2005 poz. 2056), zgodnie z którą właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji ma obowiązek przekazania go wyłącznie do uprawnionego przedsiębiorcy, prowadzącego stację demontażu pojazdów lub punkt zbierania pojazdów.

Informacja dotycząca utylizacji paneli PV, wyjaśniona została w powyższych pytaniach.

Społeczności energetyczne, wspólnoty, spółdzielnie

Kwestia ta jest poruszona m. in. w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej. Jednak nie ma kompleksowych uregulowań prawnych na poziomie krajowym, które dotyczą społeczności energetycznych.

Zagospodarowanie przestrzenne

Zabudowa kubaturowa istniejąca i pozostająca w trakcie budowy w ramach osiedla Avia realizowana jest na podstawie pozwoleń na budowę uzyskanych w latach 2011–2013 w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy nr AU-2/7331/3089/10 o ustaleniu warunków zabudowy z dnia 19.10.2010 r. znak: AU-02-3.MKA.7331-1414/08.

Z uwagi na skalę planowanego przedsięwzięcia w trakcie procedowania ww. postępowania o ustalenie warunków zabudowy uzyskano szereg opinii i uzgodnień, również wykraczających poza te przewidziane przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wniosek został przedstawiony Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej, która wydała opinię w sprawie. Ponadto Wydział Architektury i Urbanistyki, po konsultacji z ówczesny Głównym Architektem Miasta – prof. Andrzejem Wyżykowskim – dodatkowo na potrzeby przedmiotowej inwestycji zlecił przygotowanie koreferatu przez pana Stanisława Denko, które było niezbędne dla podjęcia decyzji rozstrzygającej w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego na tak znacznym obszarze.

Projekt decyzji o warunkach zabudowy dotyczący przedmiotowego przedsięwzięcia postanowieniem z dnia 02.09.2010 r. znak: KD-01.2.JK.4073-687/10 został uzgodniony przez Miejskiego Konserwatora Zabytków w odniesieniu do terenu dawnego pasa startowego portu lotniczego Rakowice-Czyżyny oraz  sąsiedztwa zabytkowego hangaru, podlegających ochronie i opiece w oparciu o art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Zgodnie z wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków wydana decyzja o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji wykluczyła możliwość lokalizacji zabudowy kubaturowej na wyżej wskazanym terenie objętym ochroną konserwatorską.

Projekt decyzji został również zaakceptowany przez Głównego Architekta Miasta.

Ponadto w toku postępowania uzyskano następujące opinie:

  • Wydziału Kształtowania Środowiska UMK z dnia 07.08.2008 r. oraz z dnia 11.12.2008 r. znak: WS-05.AS.7624-1255/08, w zakresie ochrony zieleni;
  • Miejskiego Konserwatora Zabytków z dnia 07.08.2008 r., znak KD-01-1.4073-817/2008, w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską;
  • Biura Infrastruktury Miasta UMK z dnia 04.08.2008 r. znak: IM-02.7020-37/08;
  • Rady Dzielnicy XIV Czyżyny – Uchwała Nr 211/08 z dnia z dnia 15.07.2008 r.;
  • Zarządu Dróg i Transportu w Krakowie z dnia 26.09.2008 r., znak IU-443-8-640/08 w odniesieniu do terenów przyległych do pasa drogowego;
  • Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie z dnia 02.01.2009 r., znak ZIKiT/S/35908/08/IUO/325 w zakresie obszarów przyległych do pasa drogowego.

Inwestor dla przedmiotowego zamierzenia budowlanego uzyskał również decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach: decyzję z dnia 07.10.2009 r. znak: WS-04.GG.7627-173/09 na etapie uzyskiwania warunków zabudowy, oraz decyzję z dnia 02.12.2011 r. znak: WS-04.6220.1.56.2011.GG na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę, która to decyzja nie nakładała obowiązku przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko.

W aktualnym stanie prawnym w odniesieniu do terenów, na których nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego brak jest przepisów umożliwiających organowi architektoniczno-budowlanemu wydającemu decyzję o warunkach zabudowy i decyzję o pozwoleniu na budowę,  wprowadzanie ograniczeń zabudowy, wynikających z ochrony korytarzy powietrznych, jeśli nie wynika to z innych wymogów stanowiących podstawę do wydania ww. decyzji.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego i co do zasady nie może stanowić materialnoprawnej podstawy dopuszczenia przedsięwzięć inwestycyjnych (wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2008r., II OSK 1888/07). Dlatego jego ustalenia nie mogą stanowić podstawy do wprowadzenia ograniczeń zabudowy w decyzji o warunkach zabudowy. Od 20 lutego 2020 r.  w rejonie przedmiotowej inwestycji obowiązuje  miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru „Czyżyny-os. Dywizjonu 303 i 2 Pułku Lotniczego” uchwalony przez Radę Miasta Krakowa w dniu 22 stycznia 2020 roku. W związku z powyższym wszystkie decyzje zamienne pozwolenia na budowę sprawdzane są od chwili wejścia ww. planu miejscowego zgodnie z zapisami ww. planu.

Zgodnie z obowiązującą ustawą o ochronie przyrody wydanie zezwolenia na usunięcie drzewa lub krzewu może być uzależnione od określonych przez organ nasadzeń zastępczych lub przesadzenia tego drzewa lub krzewu (art. 83c ust 3.).  Przepisy te szczegółowo określają jakie warunki musi spełniać drzewo do przesadzenia.

Organ, wydając zezwolenie na usunięcie drzewa lub krzewu uzależnione od przesadzenia tego drzewa lub krzewu, bierze pod uwagę w szczególności dostępność miejsc do przesadzenia oraz następujące cechy przesadzanego drzewa lub krzewu:

  • rozmiar, w tym objętość bryły korzeniowej i wysokość;
  • kształt systemu korzeniowego;
  • kondycję;
  • długość okresu przygotowania go do przesadzenia.

Przytoczony mechanizm prawny jest wystarczający by nałożyć na podmiot usuwający drzewo obowiązek jego przesadzenia. Nie ma znaczenia czy drzewo jest przesadzane urządzeniem będącym jego własnością czy też wynajętym sprzętem.

Do przesadzania drzew w obrębie terenu Gminy Miejskiej Kraków, biorąc pod uwagę wysokie koszty usługi przesadzania drzew, zakup własnej przesadzarki wydaje się ekonomicznie opłacalny. Jednak przed zakupem takiego sprzętu konieczne jest stworzenie stosownej miejskiej bazy do przechowywania takiego sprzętu.

Edukacja

Działalności edukacyjno-informacyjna jest jednym z kluczowych narzędzi realizacji polityki ekologicznej i działań na rzecz klimatu. Istotnym zagrożeniem dla środowiska jest niska świadomość społeczna i niechęć do wprowadzania zmian. Dlatego Gmina Miejska Kraków organizuje wiele inicjatyw skierowanych do dzieci i dorosłych, które promują edukację ekologiczną. Są to zarówno warsztaty, spotkania, prelekcje i wydarzenia edukacyjne, jak i kampanie informacyjne, podczas których mieszkańcy zachęcani są do wprowadzania zmian w swoim codziennym życiu oraz czerpią informację o korzyściach wynikających np. z instalacji odnawialnych źródłach energii. Udział w spotkaniach jest dobrowolny. Jednak analizujemy jakie formy aktywizacji spotykają się z największym zainteresowaniem i przyciągają mieszkańców. Staramy się organizować możliwie dużo inicjatyw, które czy to formą czy tematyką zachęcą dorosłych do aktywnego udziału. Jednym z najefektywniejszych rozwiązań jest kierowanie działań z zakresu edukacji ekologicznej do dzieci. To grupa do której można dotrzeć na wiele sposobów, m.in. poprzez współpracę z placówkami edukacyjnymi. Dzieci chętnie uczestniczą w inicjatywach ekologicznych oraz z entuzjazmem wprowadzają nabytą wiedzę w życie. Praktyka prowadzenia działań z zakresu edukacji ekologicznej pokazuje, że kierowanie działań do dzieci jest również jednym ze skuteczniejszych sposobów edukacji ekologicznej dorosłych. Dzieci, które dorastają z nabytą kulturą ekologiczną, wzorcami zachowań prośrodowiskowych i troską o środowisko są najlepszymi nauczycielami dla dorosłych ze swojego otoczenia. Jednocześnie dorośli wykazują większą gotowość do zmian na prośbę osób, z którymi są silnie związani emocjonalnie, np. dzieci lub wnuków.

Pisemne stanowiska Stron Krakowskiego Panelu Klimatycznego

Kolektyw Wesoła

Tytuł stanowiska: Wesoła – miejskie laboratorium transformacji energetycznej

Konsultacje społeczne

Materiały dotyczące pierwszego spotkania  pn. „Rozumienie i mapowanie wyzwań klimatycznych”, 18.01.2021 r.

Prezentacja: Informacja o budynkach i systemach energetycznych
Marta Soluch, Wydział Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa
Prezentacja: Cel i intencje Krakowskiego Panelu Klimatycznego
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa
Prezentacja: Eksperymentowanie sposobem na odblokowanie potencjału działań klimatycznych
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa
Prezentacja: Kraków wobec zmian klimatu
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa
Prezentacja: Zielone sąsiedztwo jako usługa
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa

Materiały dotyczące trzeciego spotkania pn. „Dyskusja nad strategią interwencji, projektami i działaniami”, 28.01.2021 r.

Dodatkowe spotkania informacyjne przed Krakowskim Panelem Klimatycznym

Materiały dotyczące spotkania pn. „Transformacja klimatyczna – dotacje czy zmiany systemowe?”, 18.02.2021 r.

Prezentacja: Innowacje systemowe. Miejska akupunktura i pozytywny efekt motyla
Aneta Skubida – Systems Innovation Design Manager w Climate-KIC Polska, prezes Stowarzyszenia Wola Mieszkańców i radna niezależna Rady Dzielnicy Wola w Warszawie.
Prezentacja: Dotacje czy zmiany systemowe?
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa

Materiały dotyczące spotkania pn. „Rola partycypacji społecznej w transformacji klimatycznej”, 23.02.2021 r.

Prezentacja: Zaangażowanie mieszkańców Krakowa w działania klimatyczne
Aleksandra Ziętek – Local Connector w Democratic Society, Zeroemisyjny Kraków, EIT Climate-KIC Deep Demonstration Healthy Clean Cities
Prezentacja: Rola partycypacji społecznej w transformacji klimatycznej
Andrzej Łazęcki, Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa

Informacje ogólne/Lektury i artykuły

Operatorem Krakowskiego Panelu Klimatycznego jest Instytut Polityk Publicznych.

Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Miasta Krakowa.

Close Menu
English Skip to content